Zelfhelpgroep Buitenveldert 2.5.2011 – AJErnststraat 112, Amsterdam – Montessorischool.

Pasen 2011 ligt net achter ons en na de gelijknamige vakantie van een week, hervat de groep de wekelijkse samenkomsten. Er zijn 3 nieuwelingen, die derhalve aan het begin van de avond speciaal welkom worden geheten door de gespreksleider, die tevens de gespreksregels voorleest en toelicht. Aansluitend nodigt hij uit tot het doen van suggesties teneinde het gespreksonderwerp voor deze avond vast te stellen. Hierop reageert A, met de volgende ervaring en vraagstelling:

A: af en toe gebruik ik refusal; in bepaalde periodes heb ik dat nodig, naar mijn gevoel. En door die refusal voelt het dan alsof mijn neiging tot ‘verslaafd gebruik’ in de ijskast wordt gezet. Dan neem ik dus niks. En dan verdwijnt ook de zucht, zeg maar de zin om te gaan drinken. Maar het komt ook voor dat ik door mijzelf word verrast en dan loop ik achter de feiten aan. En over die laatste variant loop ik te denken, dat wil zeggen: hoe kom ik erachter dat mijn verslaving weer de kop opsteekt, terwijl ik eigenlijk nog niks in de gaten heb. Dan kan ik met open ogen in de val lopen van mijn eigen verslaving. Hoe kan ik daar beter mee omgaan?

Uit de reacties blijkt dat hiermee het gespreksonderwerp voor deze avond is bepaald en start aansluitend de gespreksronde, waarin de navolgende opmerkingen worden gemaakt:

1. de afgelopen maand (april) was ‘t heerlijk zonnig weer – zelf heb ik jaarlijks juist in deze periode vaak een terugval – ben dit keer bij de huisarts refusal gaan halen en vraag mij af: hoe lang moet ik daarmee doorgaan? Wel ben ik mijn zucht de baas gebleven dank zij diezelfde refusal en ben in die periode ook thuis gebleven – vroeger was ik bang dat ik zonder spanning mij rot zou vervelen – nu viel dat best mee – dus toch: mijn functioneren gaat steeds beter – en ik ben heel blij dat te kunnen zeggen – en ga tenslotte niet te ver vooruit denken.

2. spanning is inderdaad een belangrijk onderwerp – maar bij mij niet zo bepalend voor de vraag of ik wel of niet drink – indertijd dronk ik sowieso wel – maar nu lukt het me vrij aardig gewoon niet te drinken en red ik het ook zonder refusal.

3. ik heb diverse mensen meegemaakt die refusal gebruikten – en dat ging hartstikke goed – zelf heb ik het nooit gebruikt – maar ik zag hier aan tafel ook mensen die er erg mee op en neer gingen – zelf vind ik: als je er baat bij hebt, dan moet je ‘t maar doen ….sommige mensen doen het jaren lang – zelf had ik ‘t in het begin erg moeilijk maar nam geen refusal – ik denk trouwens ook wel eens, dat terugval misschien ook wel bij het nieuwe leven hoort – bovendien: hoe langer ik niet gebruik, hoe rustiger ik mij voel: ik ga in ieder geval wel elke week naar de groep en iedereen moet zelf maar beslissen of hij wel of niet refusal neemt.

4. sinds 8 maanden neem ik refusal – daarvoor niet – ik wilde gewoon geen refusal – en zo kon ik ook een achterdeurtje openhouden – tegelijk ging ik wel naar de groep – later ging ik wel refusal innemen onder toezicht – sindsdien is rotzooien voor mij verleden tijd – bij trek, voel ik nu heel bewust: dat kan niet – bovendien heb ik 4 geweldige kinderen – we zijn dicht bij elkaar gekomen – ‘t leven lacht mij nu toe – ik ben gelukkig – ik heb zoiets nog nooit mee gemaakt – dagelijks voel ik mij sterker en ik voel mij echt in mijn kracht komen!

5. in mijn verhaal is geen sprake van een langzame orientatie. Op het moment dat ik mijn verslaving ontdekte, ben ik zonder uitstel meteen opgenomen en heb vervolgens alle aangeboden hulp zonder mankeren en met graagte tot mij genomen: allerlei soorten pillen en prikken, adviezen, zelfhelpgroep, sporttraining, therapieen, dagelijkse oefeningen, het kon niet op. En bovendien: ik wilde graag herstellen, worden zoals andere herstelde patienten, die ik daar tegenkwam. Ik luisterde naar hun verhalen. En ik geloofde de adviezen van de therapeuten. Natuurlijk heb ik daar ook volop kunnen genieten van mede-patienten, die door hun refusal heendronken en doodziek werden. Zeer leerzame, voor mij gratis, lessen. Zien hoe armzalig mensen met hun leven kunnen rotzooien. Onvergetelijk. In dat opzicht heb ik ook geleerd wat een flauwekul het is om te denken dat refusal een wonderpil is. Ik heb het zelf jarenlang geslikt, maar alleen maar om iedere dag even stil te staan bij mijn eigen opgave om die dag er weer bewust tegen aan te gaan. Binnen die relativiteit was het dan ook niet meer of minder dan een confrontatie met mezelf, die mij heel gewoon telkens goed wakker maakte en mij bevrijdde van mijn mogelijk sluimerende neiging om (weer) te escapen. Niet meer, maar ook niet minder. Geen wondermiddel, wel handig.

6. jaren geleden ben ik binnen gekomen bij de AA – daar werden 2 jongens mijn sponsor – van de een heb ik veel geleerd, de ander klopte niet helemaal; die was wat verbeten en docerend en belerend – na 15 jaar viel die weg middels een suicide – de andere is terug- gevallen – zelf heb ik heel veel gelezen – ben later bij de Buitenveldert-groep gekomen – hier is leven – hier is plaats voor de vraag ‘hoe goed zit je in de materie’ – wel of niet refusal nemen – vroeg of laat moet er een punt komen dat je het bewust ‘niet nodig hebt” – als iemand lang, of voortaan ‘altijd’ refusal neemt, gaat ‘t volgens mij niet goed…..

7. na contact met de bedrijfsarts, ben ik jarenlang refusal gaan slikken – droeg het nog langer mee in m’n beurs – daarbij kijkt de omgeving aanvankelijk met argus-ogen – pas als je langer abstinent bent, kan je spanningen gaan herkennen – of aktie ondernemen om mensen te bezoeken – heb nooit de behoefte gevoeld om ongevraagd m’n verleden aan anderen aan te bieden – alleen zelf kan je bepalen om een zinvol ‘nieuw’ leven op de te bouwen niet alleen zonder gebruik, maar ook en vooral door nieuwe dingen te gaan doen: er zijn prachtige films over gemaakt, zoals ‘Under the Vulcano’ en ‘Las Vegas’ – ook belangrijk is het om ‘zelfspot’ te ontwikkelen – te leren lachen om jezelf; het leven de moeite waard maken – dat te vinden, is iets dat je alleen zelf kunt doen.

8. de nieuwelingen:
8.1. na 30 jaar misbruik, ben ik sinds 3 weken aan de antabus (=refusal) – dat blokkeert m’n achterdeurtje – ten aanzien van spanningen voel ik dat ik anders op de roes zou anticiperen en daarin een reden vinden om weer terug te vallen – ik wil blijven doorwerken aan m’n eigen proces.
8.2. ik zou zeggen: check je motieven goed – ik werp barrieres op en zoek argumenten om ‘t weer anders te doen – wil ook graag een achterdeurtje – strijd leveren blijft nodig en is herkenbaar – ik geloof dat ik hier goed zit.
8.3. ben hier terecht gekomen dank zij m’n dochter – had lang geleden al problemen met drank en pillen en woonde toen in Frankrijk – nu al weer jaren in Buitenveldert – mijn vriendinnen zitten in Meppel en Vlissingen – kreeg een coma – ben toen gestopt – maar kan de eenzaamheid niet meer aan – heb sinds 2 jaar geen alcohol meer aangeraakt en ben bang voor refusal – barst van de spanning – hoop op contact met andere mensen.

9. afronding:
A: dank voor alle openheid – ik heb zelf trouwens ook veel en vaak refusal gebruikt, maar word daar zo moe van – is nogal 2-slachtig – ik blijf ‘t nu maar gewoon even slikken – ben te vaak terug gevallen en wil dat niet meer.

Aansluitend draagt eenieder enig geld af in de groepspot en wordt de bijeenkomst gesloten om 21.05 uur.

———————————————-